meina

intend

* * *

I)

(að), v.

1) to harm, do harm to (m. e-m);

2) to hinder, prevent;

3) to forbid, prohibit (ekki mun ek m. öðrum mönnum at halda þá trú, er þeim sýnist).

II)

(-ta), v. to mean (rare).

* * *

að, to harm, Barl. 173; sólar hiti meinar þar um sumar, Stj. 69; þau meina þér ekki vætta, 24.

2. to hinder; meina e-m e-t, verðr hann sjúkr eða sárr, eða meina honum vötn eða veðr eða menn, Grág. i. 496; enda bæri eigi leitir fyrir né hæðir svá at þat meinaði, 433; hvárt sem meinar frændsemi eðr sifskapr, H. E. i. 513:—to prohibit, ekki mun ek meina öðrum mönnum at halda þá trú sem sýnisk, Fms. i. 305; faðir hennar ok móðir meinaðu þeim þat ekki, ii. 99; ok er henni var þat meinat, þá hljóp hón út á skóga, Fas. i. 517, Stj. 520, Barl. 65.